Seminarium badawcze 9/03/2022 – Mathieu Lericq

Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich Uniwersytetu Warszawskiego zaprasza na seminarium badawcze, które odbędzie się w środę 9 marca 2022 r. o godzinie 17.00 w bibliotece Ośrodka (s. 3.012, ul. Dobra 55, Warszawa) i on-line (https://us02web.zoom.us/j/85889219490).

Seminarium francuskich nauk społecznych i humanistycznych jest częścią programu edukacyjnego projektu „Dimension Francophone” w ramach Sojuszu 4EU+.

Seminarium ma charakter otwarty. Spotkanie w języku francuskim.

 

Obrazy pośród ran. Kino polskie a wiedza medyczna (1968-1989)

 

Mathieu Lericq (Université Paris 8 – Vincennes Saint-Denis)

 

Opis

Polskie kino lat 70. i 80. w intrygujący sposób przygląda się medycynie. Czy to filmowanie szpitali, czy budowanie historii z udziałem postaci związanych z medycyną (pielęgniarki, lekarze, pacjenci), polscy filmowcy wydają się mieć skłonność do wszystkiego, co medyczne. Jak rozumieć tę dbałość o kwestie medyczne? Wystąpienie ma na celu przyjrzenie się podstawom owocnego związku, jaki tworzy się między zmieniającą się medycyną a filmową antropologią, którą zamierzają stworzyć filmowcy tacy jak Krzysztof Kieślowski czy Barbara Sass. Motywy medyczne, takie jak choroby lub ich objawy, są ponadto obecne w innych dziedzinach sztuki (malarstwo, rzeźba, performance itp.) w tym samym okresie.

Związek ten wydaje się szczególnie interesujący w odniesieniu do dwóch obszarów: zdrowia psychicznego i seksualności. W latach 70. i 80. nastąpił wielki postęp w psychiatrii (Jerzy Aleksandrowicz, Kazimierz Dąbrowski, Antoni Kępiński) i seksuologii (Michalina Wisłocka). Wpisując to pytanie w obszar historii w ogóle, a historii medycyny w szczególności, można się zatem zastanawiać, w jaki sposób badania naukowe mogły wspomóc problematyzację demencji i seksualności w sztuce.

Ta refleksja może należeć również do specyficznej dziedziny estetyki filmu. Problemy medyczne można bowiem identyfikować w filmach nie tylko jako wątki narracyjne, ale przede wszystkim estetyczne. Jak doświadczenie choroby ukształtowane przez filmowców w tamtym okresie okazuje się polityczne? Czego możemy dowiedzieć się o systemie władzy, w którym żyją Polacy? Ostatecznym celem jest lepsze zrozumienie, w jaki sposób kino okazuje się wyjątkowym laboratorium obrazów i refleksji w odniesieniu do „biopolityki” (Michel Foucault).

Wystąpenie jest okazją do zaprezentowania pierwszych rezultatów badań rozpoczętych we wrześniu 2021 r. i prowadzonych na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem prof. dr hab. Małgorzaty Radkiewicz.

 

Mathieu Lericq jest badaczem post-doc w dziedzinie filoznawstwa, laureatem nagrody dla najlepszej rozprawy doktorskiej przyznawanej przez Aix-Marseille Université (2019) za pracę « Des corps chauds dans la Guerre froide. Pouvoir, intimité et résistance dans le cinéma polonais (1968-1989) : Une mémoire bio-cinématographique en Europe centrale ? ». Jego badania dotyczą kinematografii Europy Środkowo-Wschodniej koncentrują się na kinie fabularnym i kinie dokumentalnym od lat 60. do współczesności. W latach 2020-2021 współpracował z zespołem Eur’ORBEM (Sorbonne Université/CNRS) w ramach programu badawczego SAMSON, obecnie prowadzi badania na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wykładał na Uniwersytetach Aix-Marseille i Sorbonne Nouvelle – Paris 3; obecnie jest pracownikiem Uniwersytetu Paris 8 – Vincennes Saint-Denis.

 

Informujemy, że spotkanie jest rejestrowane. Nagranie będzie wykorzystane w celach naukowych. Udział w spotkaniu jest równoznaczny z wyrażeniem zgody.

Prosimy o przestrzeganie zaleceń sanitarnych obowiązujących na UW.