Prezentacja - Ośrodek Kultury Francuskiej

Status prawny OKFiSF reguluje porozumienie, podpisane 20 maja 1988 roku. Stronę polską reprezentowało Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Edukacji oraz Uniwersytet Warszawski, natomiast francuską Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Nauki i Sportu oraz Uniwersytet Sorbony.

W ten sposób OKFISF stał się ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną największego Uniwersytetu w Polsce i korzysta z pomieszczeń usytuowanych w kampusie głównym UW, w ścisłym centrum miasta. Ośrodek korzysta jednocześnie ze wsparcia Ambasady Francji w Polsce.

Działalność OKFiSF skupia się wokół czterech, podstawowych zagadnień:

Działalność Ośrodka jest wielowymiarowa i zajmuje się szeroko rozumianymi naukami humanistycznymi i społecznymi.

Program działania Ośrodka koncentruje się jednak na dwóch podstawowych płaszczyznach:

OKFiSF współpracuje z największymi instytucjami akademickimi, think tankami, fundacjami oraz instytucjami kultury zarówno francuskimi, polskimi jak i europejskimi.

Ośrodek został znakomicie opisany przez Antoniego Liberę w best-sellerowej Madame. O tym, jak dowiedział się o istnieniu Ośrodka w krótkim filmie opowiada sam autor.

Możemy również przypomnieć sobie, jak Antoni Libera odtworzył klimat miejsca, powracając do Ośrodka z przed lat, dzięki wyjątkowej interpretacji Wojciecha Pszoniaka.

Lista dyrektorów od 1958 roku:

Michel FOUCAULT (filozof): listopad 1958 – lipiec 1959
Pierre ARNAUD (historyk): październik 1959 – marzec 1961
Daniel SIMONIN (archeolog): marzec 1961 – lipiec 1964, Z-ca Dyrektora: Monique GRANGIER: 1963 – 1967
Doninique PONNEAU (historyk sztuki): listopad 1964 – marzec 1965
Jean SOLER (literaturoznawca i teatrolog): listopad 1965 – grudzień 1968, Z-ca Dyrektora: André BOUFFAND: 1968 – 1969
Jean FALLOT (filozof): luty 1969 – grudzień 1969
Daniel BEAUVOIS (historyk): luty 1970 – listopad 1972, Z-ca Dyrektora: Sylvain BOZEC: 1969 – 1972
Claude JEAN (literaturoznawca): listopad 1972 – czerwiec 1978, Z-ca Dyrektora: Régine CARBONNET: 1972 – 1978
Michel KOSZUL (historyk): wrzesień 1977 – sierpień 1983, Z-ca Dyrektora: Jacques BELUS: 1978 – 1981, Geneviève AUTHEMENT: 1981 – 1984
Nicole TAILLADE (literaturoznawca XIX w.): październik 1983 – czerwiec 1985, Z-ca Dyrektora: Alain BEAUDOT: 1984 – 1986
Gérard BEAUPRETRE (historyk): październik 1985 – czerwiec 1991, Z-ca Dyrektora: Geneviève KONG: 1988 – 1990
Claude LESBATS (literaturoznawca XVIII w.): wrzesień 1991 – czerwiec 1996 (również Dyrektor Instytutu Francuskiego w Warszawie), Z-ca Dyrektora: Dominique TRIAIRE(literaturoznawca) : 1992 1993, Alain-Pierre DEGENNE: 1993 – 1997
Christian DUMON (ekonomista): październik 1996 – czerwiec 1998 (również Dyrektor Instytutu Francuskiego w Warszawie)
Daniel OLLIVIER (ekonomista): wrzesień 1998 – wrzesień 2000 (również Radca Kulturalny przy Ambasadzie Francji w Polsce), Z-ca Dyrektora: Frank Paul WEBER: 1998 – 1999
Marc-André WAGNER (historyk): październik 2000 – sierpień 2001 (również Radca Kulturalny przy Ambasadzie Francji w Polsce), Z-ca Dyrektora: Olivier JACQUOT: wrzesień 2001
Olivier JACQUOT (historyk): październik 2001 – sierpień 2002 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce)
José KOBIELSKI (ekonomista): wrzesień 2002 – sierpień 2006 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce)
Jean-Jack CEGARRA (zarządca): wrzesień 2006 – sierpień 2009 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce), Badacz: Philippe RUSIN: sierpień 2008 – wrzesień 2009
Corinne BAYLAC (prawnik): wrzesień 2009 – sierpień 2011 (również Attachée ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce), Dyrektor wykonawczy: Philippe RUSIN – październik 2009 – sierpień 2011
Philippe RUSIN (ekonomista) – wrzesień 2011 – lipiec 2012
Paul GRADVOHL (historyk) – 2012-2016
Nicolas MASLOWSKI (socjolog, politolog) – 2016-2022
Laurent TATARENKO (historyk) – 2022-