Ta strona wykorzystuje ciasteczka ("cookies") w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Czy wyrażasz na to zgodę?

Czytaj więcej

Prezentacja

Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich (OKFiSF) powstał przy Uniwersytecie Warszawskim na postawie Deklaracji Polsko-Francuskiej zawartej 21 lutego 1958. Na jej mocy powstał równolegle Ośrodek Kultury Polskiej na Uniwersytecie Sorbony (Paris-IV).

Status prawny OKFiSF reguluje porozumienie, podpisane 20 maja 1988 roku. Stronę polską reprezentowało Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Edukacji oraz Uniwersytet Warszawski, natomiast francuską Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Nauki i Sportu oraz Uniwersytet Sorbony.

W ten sposób OKFISF stał się ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną największego Uniwersytetu w Polsce i korzysta z pomieszczeń usytuowanych w kampusie głównym UW, w ścisłym centrum miasta. Ośrodek korzysta jednocześnie ze wsparcia Ambasady Francji w Polsce.

Działalność OKFiSF skupia się wokół czterech, podstawowych zagadnień:

  • promowanie debat publicznych między Francją a Polską
  • prowadzenie projektów badawczych
  • wspieranie polsko-francuskiej współpracy uniwersyteckiej
  • udostępianie studentom oraz naukowcom zbiorów bibliotecznych związanych z językiem i kulturą francuską.

Działalność Ośrodka jest wielowymiarowa i zajmuje się szeroko rozumianymi naukami humanistycznymi i społecznymi.

Program działania Ośrodka koncentruje się jednak na dwóch podstawowych płaszczyznach:

  • kwestie związane z wielkimi wyzwaniami europejskimi i ich przyszłością
  • kwestie związane z pamięcią oraz narracją historyczną.

OKFiSF współpracuje z największymi instytucjami akademickimi, think tankami, fundacjami oraz instytucjami kultury zarówno francuskimi, polskimi jak i europejskimi.

Ośrodek został znakomicie opisany przez Antoniego Liberę w best-sellerowej Madame. O tym, jak dowiedział się o istnieniu Ośrodka w krótkim filmie opowiada sam autor.

Możemy również przypomnieć sobie, jak Antoni Libera odtworzył klimat miejsca, powracając do Ośrodka z przed lat, dzięki wyjątkowej interpretacji Wojciecha Pszoniaka.

 

Lista dyrektorów od 1958 roku:

  1. Michel FOUCAULT (filozof): listopad 1958 – lipiec 1959
  2. Pierre ARNAUD (historyk): październik 1959 – marzec 1961
  3. Daniel SIMONIN (archeolog): marzec 1961 – lipiec 1964, Z-ca Dyrektora: Monique GRANGIER: 1963 – 1967
  4. Doninique PONNEAU (historyk sztuki): listopad 1964 – marzec 1965
  5. Jean SOLER (literaturoznawca i teatrolog): listopad 1965 – grudzień 1968, Z-ca Dyrektora: André BOUFFAND: 1968 – 1969
  6. Jean FALLOT (filozof): luty 1969 – grudzień 1969
  7. Daniel BEAUVOIS (historyk): luty 1970 – listopad 1972, Z-ca Dyrektora: Sylvain BOZEC: 1969 – 1972
  8. Claude JEAN (literaturoznawca): listopad 1972 – czerwiec 1978, Z-ca Dyrektora: Régine CARBONNET: 1972 – 1978
  9. Michel KOSZUL (historyk): wrzesień 1977 – sierpień 1983, Z-ca Dyrektora: Jacques BELUS: 1978 – 1981, Geneviève AUTHEMENT: 1981 – 1984
  10. Nicole TAILLADE (literaturoznawca XIX w.): październik 1983 – czerwiec 1985, Z-ca Dyrektora: Alain BEAUDOT: 1984 – 1986
  11. Gérard BEAUPRETRE (historyk): październik 1985 – czerwiec 1991, Z-ca Dyrektora: Geneviève KONG: 1988 – 1990
  12. Claude LESBATS (literaturoznawca XVIII w.): wrzesień 1991 – czerwiec 1996 (również  Dyrektor Instytutu Francuskiego w Warszawie), Z-ca Dyrektora: Dominique TRIAIRE(literaturoznawca) : 1992  1993, Alain-Pierre DEGENNE: 1993 – 1997
  13. Christian DUMON (ekonomista): październik 1996 – czerwiec 1998 (również  Dyrektor Instytutu Francuskiego w Warszawie)
  14. Daniel OLLIVIER (ekonomista): wrzesień 1998 – wrzesień 2000 (również Radca Kulturalny przy Ambasadzie Francji w Polsce), Z-ca Dyrektora: Frank Paul WEBER: 1998 – 1999
  15. Marc-André WAGNER (historyk): październik 2000 – sierpień 2001 (również Radca Kulturalny przy Ambasadzie Francji w Polsce), Z-ca Dyrektora: Olivier JACQUOT: wrzesień 2001
  16. Olivier JACQUOT (historyk): październik 2001 – sierpień 2002 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce)
  17. José KOBIELSKI (ekonomista): wrzesień 2002 – sierpień 2006 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce)
  18. Jean-Jack CEGARRA (zarządca): wrzesień 2006 – sierpień 2009 (również Attaché ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce), Badacz: Philippe RUSIN: sierpień 2008 – wrzesień 2009
  19. Corinne BAYLAC (prawnik): wrzesień 2009 – sierpień 2011 (również Attachée ds. współpracy uniwersyteckiej przy Ambasadzie Francji w Polsce), Dyrektor wykonawczy: Philippe RUSIN – październik 2009 – sierpień 2011
  20. Philippe RUSIN (ekonomista) – wrzesień 2011 – lipiec 2012
  21. Paul GRADVOHL (historyk) – 2012-2016
  22. Nicolas MASLOWSKI (socjolog, politolog) – 2016-2022
  23. Laurent TATARENKO (historyk) – 2022-