Czwartek z socjologią historyczną 28/10/2021

Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich UW, Instytut Socjologii UW oraz Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Socjologicznego zapraszają na spotkanie z cyklu

 

CZWARTKI Z SOCJOLOGIĄ HISTORYCZNĄ

 

Czwartek 28 października 2021 r., godz. 17.00

 

O społecznym funkcjonowaniu polskiej muzyki popularnej po 1956 r.

 

Mirosław Pęczak (Wydział Pedagogiczny UW)

 

Komentarz: Piotr Majewski (Uniwersytet SWPS)

 

Spotkanie w języku polskim.

 

Spotkanie odbędzie się w formie hybrydowej: w sali (Biblioteka OKFiSF UW, s. 3.012, ul. Dobra 55) i przez Zoom.

Zainteresowanych prosimy o kontakt mailowy z Michałem Rauszerem (mrauszer@gmail.com) lub Jarosławem Kiliasem (kilias@chello.pl).

 

Informujemy, że spotkanie jest rejestrowane. Nagranie będzie wykorzystane w celach naukowych. Udział w spotkaniu jest równoznaczny z wyrażeniem zgody.

 

Prosimy o przestrzeganie zaleceń sanitarnych obowiązujących na UW.

 

Więcej informacji: https://www.facebook.com/groups/606811919731350/

 

 

O SPOŁECZNYM FUNKCJONOWANIU POLSKIEJ MUZYKI POPULARNEJ PO 1956 R.

Gust ludowy w muzyce nie był i nie jest jakąś stałą wartością niepodlegającą zmianom. W Polsce XX w. upodobania muzyczne klasy ludowej, czyli tak zwanych szerokich mas zmieniały się kilkakrotnie w sposób znaczący. Najpierw, w wyniku uprzemysłowienia, urbanizacji i postępującej demokratyzacji kultury nastąpiło przejście od tradycyjnie wiejskiego, przednowoczesnego modelu właściwego kulturze jarmarcznej do form zbliżonych do nowoczesnego modelu kultury masowej, przy jednocześnie postępującym procesie folkloryzacji wybranych elementów tradycyjnej kultury chłopskiej, w tym muzyki. Potem, już po II wojnie światowej i zmianie ustroju politycznego władza zaczęła wykorzystywać folklor wpisując go w ramy swojej polityki kulturalnej nastawionej między innymi na propagandowe uwznioślanie „ludu”, co odniosło pewien skutek w obszarze upodobań muzycznych i znalazło swoje odzwierciedlenie między innymi w muzycznym repertuarze potańcówek, festynów, zabaw plenerowych.

Dr hab. Mirosław Pęczak (1956) – kulturoznawca, dziennikarz, ekspert od kultury młodzieżowej, autor polskiej definicji zjawiska „hip-hopu”. Pracuje na Wydziale Pedagogicznym UW; wykładał również w Wydziale Polonistyki UW, Instytucie Kultury Polskiej UW oraz Społecznej Akademii Nauk (filii w Warszawie), był także rektorem Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. Wieloletni dziennikarz tygodnika „Polityka” oraz członek kapituły przyznającej nagrody kulturalne „Paszporty Polityki”. W 2015 habilitował się rozprawą: Subkultury w PRL. Opór, kreacja, imitacja (2013). Ponadto jest autorem książki Cały ten blues. Przypadek Sławka Wierzcholskiego (2014), współautorem Polska Siła. Skini, narodowcy, chuligani (1994) oraz współredaktorem Spontaniczna kultura młodzieżowa. Wybrane zjawiska (1991).